Nurkowanie ile balastu?
System ciężarków nurkowych to ciężarki balastowe dodawane do nurka lub sprzętu nurkowego w celu przeciwdziałania nadmiernej pływalności. Mogą być używane przez nurków lub na sprzęcie takim jak dzwony nurkowe, łodzie nurkowe. Kurs na nurka obejmuje również nauką prawidłowego dobierania balastu. Szczególnie jest to istotne w przypadku kursu nurkowania dla początkujących, gdyż przekazywane są wówczas absolutne podstawy ze świata nurkowania.
Cel balastu
Nurkowie noszą systemy balastowe, pasy balastowe lub odważniki, aby zrównoważyć pływalność innego sprzętu nurkowego, takiego jak skafandry mokre i aluminiowe zbiorniki nurkowe. Płetwonurek powinien być tak wyważony, aby utrzymać lekko ujemną pływalność pod koniec nurkowania, kiedy większość gazu oddechowego została zużyta, oraz utrzymywać neutralną pływalność podczas bezpiecznych lub obowiązkowych przystanków dekompresyjnych. Podczas nurkowania pływalność jest kontrolowana przez regulację objętości powietrza w kompensatorze pływalności. Wymagana ilość balastu jest określana przez maksymalną całkowitą dodatnią pływalność w pełni wyposażonego, ale nieobciążonego nurka, spodziewaną podczas nurkowania z pustym kompensatorem pływalności i normalnie napompowanym suchym skafandrem. Wartość ta zależy od masy i składu ciała nurka, pływalności innego noszonego sprzętu nurkowego (zwłaszcza skafandra mokrego), zasolenia wody, wagi zużytego gazu oddechowego i temperatury wody. Zazwyczaj jest to zakres od 2 do 15 kilogramów. Ciężary mogą być rozłożone tak, aby dopasować je do celu nurkowania. Szkoła nurkowa zaleca odpowiednie dopasowanie balastu, aby nurkowanie stało się łatwiejsze. Kurs nurkowania owd przekazuje cenne informacje na temat doboru ciężarków.
Obciążenie balastem
Nurkowie powierzchniowi mogą być obciążani cięższymi ciężarkami, aby ułatwić sobie pracę pod wodą i mogą nie być w stanie osiągnąć neutralnej pływalności, polegając na stopniu nurkowym, dzwonie, pępowinie, linie ratunkowej, linie strzałowej lub sztycy do powrotu na powierzchnię. Nurkowie mogą również używać ciężarków, aby przeciwdziałać pływalności kombinezonu mokrego. Obciążniki muszą uwzględniać nie tylko kompresję skafandra wraz z głębokością, ale także kompresję powietrza w płucach i wynikającą z tego utratę pływalności. Ponieważ nie mają one wymogu dekompresji, nie muszą być neutralnie pływalne na końcu nurkowania przy powierzchni. Jeżeli ciężarki posiadają metodę szybkiego wypuszczania, mogą stanowić użyteczny mechanizm ratunkowy: można je upuścić w sytuacji awaryjnej, aby zapewnić natychmiastowy wzrost pływalności, który powinien spowodować powrót nurka na powierzchnię. Zrzucanie ciężarków zwiększa ryzyko wystąpienia barotraumy i choroby dekompresyjnej z uwagi na możliwość niekontrolowanego wynurzenia się na powierzchnię. Ryzyko to może być uzasadnione tylko wtedy, gdy jest to sytuacja awaryjna zagrażająca życiu lub ryzyko choroby dekompresyjnej jest niewielkie, jak w przypadku freedivingu i nurkowania, gdy nurkowanie odbywa się znacznie poniżej granicy głębokości bezdekompresyjnej. Często nurkowie są bardzo ostrożni, aby nie upuścić ciężarków przypadkowo, a nurkowie wagi ciężkiej mogą tak rozmieścić swoje ciężarki, że części całkowitej wagi mogą być upuszczane indywidualnie, co pozwala na nieco bardziej kontrolowane wynurzenie awaryjne.
Charakterystyka ciężarków i sprzętu
Ciężarki są zazwyczaj wykonane z ołowiu, ponieważ jest on gęsty, stosunkowo niedrogi, łatwo odlewa się go w odpowiednie kształty i jest odporny na korozję. Ołów może być odlewany w blokach, w formach ze szczelinami na taśmy lub w formie granulek zwanych “śrutem”, które są transportowane w workach. Istnieją pewne obawy, ale mało dowodów, że ołowiane ciężarki podwodne mogą stanowić toksyczne zagrożenie dla użytkowników i środowiska. Głównymi elementami wyposażenia przeciętnego nurka, które mają dodatnią pływalność są elementy skafandra nurkowego. Dwa najczęściej spotykane rodzaje skafandrów to skafander suchy i skafander mokry. Oba rodzaje skafandrów mokrych wykorzystują komory gazowe do izolacji, a te z kolei są z natury pływalne. Pływalność kombinezonu mokrego zmniejsza się znacząco wraz z głębokością, ponieważ ciśnienie otoczenia zmniejsza objętość pęcherzyków gazu w neoprenie. Pomiary zmiany objętości pianki neoprenowej używanej do produkcji kombinezonów mokrych pod wpływem kompresji hydrostatycznej wykazują, że około 30% objętości, a tym samym 30% pływalności powierzchniowej, jest tracone w ciągu pierwszych 10 m, kolejne 30% jest tracone na głębokości około 60 m, a objętość wydaje się stabilizować na poziomie około 65% utraty na głębokości około 100 m. Całkowita utrata pływalności kombinezonu mokrego jest proporcjonalna do początkowej nieskompresowanej objętości. Chociaż możliwe jest obliczenie wymaganego balastu biorąc pod uwagę nurka i cały jego sprzęt, w praktyce nie robi się tego, ponieważ wszystkie wartości musiałyby być dokładnie zmierzone. Praktyczna procedura znana jest jako test pływalności i przeprowadzana jest poprzez noszenie całego sprzętu w płytkiej wodzie, ze zbiornikiem i kompensatorem pływalności prawie pustym, i dodawanie lub odejmowanie balastu aż do uzyskania przez nurka neutralnej pływalności. Ciężar powinien być wtedy rozłożony pomiędzy nurka w taki sposób, aby zapewnić prawidłowe wytrymowanie, a wystarczająca część ciężaru powinna być przenoszona tak, aby można go było szybko usunąć w sytuacji awaryjnej. Kursy nurkowe to świetny sposób na naukę nurkowania – spróbuj i Ty!
